Opis miejscowości

We wczesnym średniowieczu był tu słowiański gród, wokół którego rozwinęła się osada. Była na tyle duża, że już Usedom nazywano miastem. Wkrótce na Usedom spadła katastrofa – w latach 1177–1178 najechał je, zdobył i zniszczył król Danii Waldemar I.

Na otrzymanie praw miejskich miejscowość musiała czekać do 1295 roku. Książę Bogusław IV ulokował miasto na prawie lubeckim i dał mieszczanom prawo do łowienia ryb, wolności celnej i inne przywileje. Usedom było jedną ze stolic dynastii Gryfitów. W miejscu, gdzie na leżącej na zachód od starówki Górze Zamkowej [Schlossberg] wznosił się niegdyś zamek, stoi teraz granitowy krzyż. Postawiono go w 1923 roku, w osiemsetną rocznicę wiecu, na którym miejscowi możni zgodzili się, aby biskup Otton z Bambergu mógł prowadzi tu ewangelizację.

Dojeżdżając do miasta, już z daleka można dostrzec bryłę kościoła Mariackiego [St.-Marien-Kirche] (Peene Strasse). Gotycka świątynia pochodzi z XV wieku, wzniesiono ją w miejscu poprzedniej, która spłonęła. U schyłku XIX wieku kościół został przebudowany. Neogotycki wystrój świątyni pochodzi z czasów przebudowy, lecz w środku zachowała się wykuta około 1370 roku płyta nagrobna zmarłego około 1156 roku księcia Racibora I. Był to drugi Gryfita, który zasiadł na stolcu książęcym. Za młodu parał się piractwem. Jego wyprawy na posiadłości duńskie i norweskie odbiły się szerokim echem w całej Europie, gdy z liczącą 650 okrętów flotą spalił Roskilde, dawną stolicę Danii.

W centrum, obok kościoła zachowały się bardzo ładne ryglowe domy„w kratę”. Tuż przy świątyni, na rynku, stoi utrzymany w barokowym stylu ratusz [Rathaus].

Ze średniowiecznych obwarowań przetrwała zdobiona mnóstwem blend brama Anklamska [Anklamer Tor] z połowy XV wieku (Anklamer Strasse). W średniowieczu służyła za miejskie więzienie, teraz jest tu Sala Ślubów i muzeum miejskie.

Miasto jest siedzibą dyrekcji Parku Natury Wyspy Uznam, punkt informacyjny parku znajduje się w budynku nieczynnego już dworca kolejowego, przy Bäderstrasse.

Legenda o pochodzeniu nazwy Usedom

Dawno, dawno temu mieszkańcy południowo-zachodniej części wyspy postanowili założy
nową osadę. Ponieważ nie mieli wozów ani taczek, piasek potrzebny do budowy nosili w fartuchach. Dojrzał ich podczas tej pracy pewien przyjezdny kupiec i zdumiony krzyknął:
„Ależ to głupie” (O so dumm!). Mieszkańcy, nie znając niemieckiego, pomyśleli, że to pewnie słowa uznania i postanowili, że tak właśnie nazwą nową osadę, a i całą wyspę: Usedom. Od tej pory miejscowych nazywano „głupolami”. Tak naprawdę przybyli tu w XIII wieku niemieccy osadnicy przyjęli nazwę Uznam od mieszkających w tym miejscu Słowian, oznaczającą ujście rzeki.