Opis miejscowości

Pierwsza wzmianka o tym mieście pochodzi z 1266 roku, ale wiadomo, że już w VIII wieku nad rzeczką Chocielą stał tu gród.

Jego ślady widać około 1 kilometra od rynku, przy ulicy Mickiewicza. Ciekawostką jest, że pod koniec lat 30. XIV wieku biskup kamieński kupił trzy czwarte obszaru miasta (co nie było częstą praktyką). Kolejną zaś, że na początku wojny trzydziestoletniej, po klęsce pod Białą Górą, osiedliło się tu wielu wygnańców z Czech. Przy ulicy Kościelnej stoi neogotycki kościół Najświętszej Marii Panny z końca XIX wieku, z bardzo ładnymi witrażami. Kolejny neogotycki kościół z początku XX wieku (ul. Pocztowa) pierwotnie był ewangelicki, a od 1951 roku służy prawosławnym jako cerkiew pw. Wszystkich Świętych. W podziemiach Ośrodka Kultury mieści się Muzeum Regionalne, a w nim między innymi wystawy związane z historią Bobolic, zbiory etnograficzne oraz dział militariów (pl. Zwycięstwa) – www.muzeum.bobolice.pl.

Na rozwidleniu dróg do Szczecinka (ul. Warszawska) i Grzmiącej (ul. Mickiewicza) stoi pagórek zwany Wzgórzem Szubienicznym. Tu właśnie we wrześniu 1653 roku spalono na stosie 79-letnią żebraczkę Katarzynę Kleyers. Oskarżono ją o czary, w tym sprowadzanie chorób na mieszkańców. W trakcie tortur z użyciem ściskanej śrubami żelaznej maski (tzw. uzdy sekutnicy) staruszka przyznała się, że brała udział w sabacie czarownic na Lisiej Górze koło Drzewian, gdzie tańczyła wokół beczki grochu. Bobolice nie miały własnego kata, egzekucję przeprowadził więc mistrz katowski Kontelt ze Szczecinka.

Warto zobaczyć w okolicy

W drodze do Koszalina warto zatrzymać się pod Grzybnicą (165 km), gdzie na leśnej polanie stoją słynne kamienne kręgi (Rezerwat Archeologiczny „Kamienne Kręgi”). Około 70 roku naszej ery ustawili je germańscy Goci, którzy zatrzymali się tu podczas wędrówki ze Skandynawii na Bałkany. Dwa największe z nich mają po 40 metrów średnicy. Jeden ułożony jest z 19 postawionych na sztorc półtorametrowych kamieni, do tego dochodzi jeden głaz ustawiony na środku. Drugi krąg składa się z 16 kamieni, z których cztery stoją wewnątrz koła. Zapewne wewnątrz tych kręgów odbywały się plemienne wiece i obrzędy religijne, a same kręgi miały oddzielać przestrzeń magiczną od pospolitej.